Εσύ μη φοβάσαι

Δύσκολα χρόνια...
Ξέρω...
Σκληρές εποχές...
Καιροί σκοτεινοί εγκυμονούν συμφορές...
ετοιμάζουν φριχτές τερατογενέσεις...
Ακονίζει τα νύχια του ο φόβος
να γραπώσει αδύναμες ψυχές...
Μα εσύ μη φοβάσαι...
Στα σκοτάδια της πιο άγριας νύχτας
δε χάνονται όσοι πολύ αγαπιούνται...
Σφιχτά αγκαλιάζονται...
προσμένουν...
αντέχουν...
Κι ας μοιάζει αιώνια
του κόσμου η νύχτα...
κι ας μοιάζει απειλή της γης η σιωπή...
Εσύ μη φοβάσαι...
Είμαστε οι δύο σαν ένας...
Θεϊκό της αγάπης το φως...
Τα μάτια σου... τα μάτια μου...
υπέρλαμπροι ήλιοι...
φωτιές που καίνε το μαύρο...
Οι ανάσες μας γλυκές μουσικές...
τα λόγια καμπάνες γιορτής...
σαν κρύσταλλο θαμπό
σπάει του κόσμου η ύποπτη σιωπή...
θρύψαλα γίνεται απ' της αγάπης
τον πανίσχυρο ήχο...
Δύσκολα χρόνια...
Ξέρω...
Σκληρές εποχές
Καιροί σκοτεινοί...
Μα εσύ μη φοβάσαι...
Κι ας μοιάζει αξημέρωτη του κόσμου η νύχτα...
δε χάνονται όσοι πολύ αγαπιούνται...
Θυμήσου...
τους βρίσκει αγκαλιά το ξημέρωμα...
πάντα...