Πώς να με βρεις...

Κρύβομαι...
πίσω από χαμόγελα θεατρικά
και λέξεις κοινότυπες... 
πίσω από νοήματα κατασκευασμένα
και φθαρμένες κουβέντες...
Μακριά η αλήθεια...
κι εγώ μια άλλη...
Χιλιόμετρα απέχει το βλέμμα
απ' την ψυχή...
κι εσύ προσπαθείς για λίγο
να καταλάβεις...
να διακρίνεις μια ματιά
που δραπέτευσε...
που αυθαίρετα προδίδει αλήθειες...
ένα χαμόγελο που στιγμιαία έπεσε
και βιαστικά ξανασηκώθηκε
στην προσχεδιασμένη καμπύλη...
ένα τρέμουλο στη φωνή ανεπαίσθητο
που ανεξέλεγκτο ξέφυγε από την
προσεκτικά διαμορφωμένη χροιά...
Λίγα δευτερόλεπτα αλήθειας...
λίγα δευτερόλεπτα ψυχής...
κι έπειτα όλα όπως πριν...
τα χαμόγελα...οι ματιές...οι κουβέντες...
κι εσύ απορείς...
αμφιβάλλεις...
αποφασίζεις πως έκανες λάθος
κι επαναπαύεσαι...
Είναι λίγα, κάποια δευτερόλεπτα αλήθειας...
ο δρόμος για την ψυχή μου μακρύς
κι εσύ πώς να με βρεις,
που πάντα σου άρεσαν τα κοντινά ταξίδια...

Μαρία Γασπαράτου