Φεύγω ξανά

Ήρθα ξανά...
ξένος μου φαίνεται ο τόπος...
οι άνθρωποι ξένοι...
εσύ σαν βροχή που δεν πέφτεις
σ' ένα σύννεφο γκρίζο
πάνω απ' την πόλη...
εκβιάζεις τον ήλιο...
σκοτεινιάζεις τη μέρα...
όπως τότε έτσι και τώρα...
φορτωμένος φθινόπωρα...
κρύβεις το φως...
πληγώνεις το τοπίο...
σέρνεις χειμώνες...
καταργείς τα καλοκαίρια...
όπως τότε έτσι και τώρα...
δίχως ήλιο αυτός ο τόπος...
άγνωστοι πια
οι άλλοτε γνώριμοι δρόμοι...
άλλαξαν όλα...
μονάχα το γκρίζο είναι ίδιο...
μονάχα εσύ...
μια σκούρα μουντζούρα
σ' ένα ουρανό απελπισμένο...
Ήρθα ξανά...
δεν έπρεπε να 'ρθω...
Ξένη ανάμεσα σε ξένους...
Το δειλινό βάφει το λιμάνι
μ' ένα σκούρο σκοτωμένο αίμα...
Φεύγω ξανά...
Ένας καβαλάρης πάνω απ' τα τείχη
καλπάζει στα ουράνια...
κλειδώνει τις πύλες...
μ' ένα λευκό μαντήλι μου γνέφει...
Αντίο...