Κοίταξέ με...

Μια εικόνα απ' το χθες είναι αρκετή
κι όλα γυρίζουν πίσω...
μπροστά μου ξανά...
σαν κακοπροαίρετοι εισαγγελείς...
με στήνουν στον τοίχο...
με καταδικάζουν χωρίς απολογία...
Κι εσύ στο βάθος μια μαύρη σκιά...
το δάχτυλο υψώνεις...
με δείχνεις...
Το θάνατο μου ζητάς...
δίχως έλεος...
Κοίταξε με...
θέλω να βλέπω τα μάτια σου...
μέσα στη λάμψη της νίκης
μια μαύρη κουκκίδα
ανεξέλεγκτα μεγαλώνει...
σκοτεινιάζει το βλέμμα σου...
επισκιάζει το θρίαμβο...
μια ταραχή...
μια σκέψη...
μια αμφιβολία...
μυστικά αναρωτιέσαι...
κατεβάζεις το δάχτυλο
κατεβάζεις τα μάτια...
παραλύεις...
Μήπως δεν είμαι εγώ η ένοχη τελικά;