Τα δικά μου Κύθηρα

Κρύβει αλήθειες η απουσία...
ψυχές ξεγυμνώνει
και πρόσωπα...
παγίδα είναι... καλυμμένη
μ' έναν απατηλό αέρα ελευθερίας...
σε καλεί σα σειρήνα...
να ρισκάρεις...
να κερδίσεις... να χάσεις...
να ξεχάσεις...
κι εγώ ήθελα πάντα να ξέρω
ποιοι περιμένουν
και ποιοι ξεχνούν...
Μου άρεσε κάποιες φορές να λείπω...
ν' αφήνω πίσω μου ένα κενό...
να παίζω ήθελα με τη φωτιά...
να χάνομαι...να φεύγω...
κι έπειτα...
σε χρόνο ανύποπτο να επιστρέφω...
κι είχα τη δύναμη ν' αντέχω...
κι είχα την αντοχή να βλέπω...
ποιοι έμεναν...ποιοι έφευγαν...
ποιοι πρόσμεναν...
ποιοι ξέχναγαν...
κι απέμεναν άδεια συνήθως τα μάτια...
κι επέμενε άδεια η αγκαλιά...
Μα κάποτε...
νόημα βρήκε η επιστροφή...
ο γυρισμός μου γιορτή...
χαράς ανάσταση...
και τώρα μόνο μένω...
είναι όμορφος αυτός ο τόπος...
άγια πατρίδα...
χώρα ιερή...
τα δικά μου Κύθηρα...