Φυλάξου

Όταν ανοίξω τα φτερά μου
στο απότομο το πέταγμα μου
φυλάξου...
σκόνη θα σηκωθεί...
να μη με δεις καθώς θα φεύγω...
ο δρόμος μου στο βλέμμα σου
να μην παγιδευτεί...
Κι ένας άνεμος αντάρτης
συμπαραστάτης στη φυγή μου
σαν άγγελος επαναστάτης
θα με ακολουθεί...
Με ορμή μέσα απ' τα δέντρα
θα περνάει...
κλαδιά και φύλλα θα σκορπάει...
θα μοιάζει η τρομερή πνοή του
με άγρια πολέμου ιαχή...
Όταν ανοίξω τα φτερά μου
στο απότομο το πέταγμα μου
φυλάξου...
πυκνή ομίχλη θ' απλωθεί
και τον ορίζοντα θα κρύψει...
να μη με δεις καθώς θα φεύγω
όλα τα ίχνη μου να χάσεις
κι έτσι όπως μάταια θα με ψάχνεις
μες στην ψυχή βαθιά θα νιώσεις
σαν μοίρα και σαν θάνατο
πως δεν υπάρχει επιστροφή...
Όταν ανοίξω τα φτερά μου
στο απότομο το πέταγμα μου
κύμα τεράστιο θα υψωθεί...
Φυλάξου...
δε θα μπορέσεις να με φτάσεις
κι όλα όσα έχεις θα τα χάσεις...
σε μια στιγμή...