Αύγουστος

Μπουνάτσα έχει απόψε...
γυάλινη μοιάζει η θάλασσα...
καράβια ακίνητα...
καρφωμένα θαρρείς
σ' ένα παιχνίδι επιτραπέζιο
στα ροδαλά χεράκια ενός μικρού
νυσταγμένου Θεού
που δε θέλει να παίξει...
Ο Αύγουστος λαμπερός
έφτασε μόλις...
νωχελικά κι αυτάρεσκα ποζάρει
στον τεράστιο γαλάζιο καθρέφτη...
Ο χρόνος σταμάτησε λες
στο μικρό μας νησί...
κι εμείς
γαλήνιοι...σίγουροι...πλήρεις...
μέσα σ' ένα τοπίο ακίνητο...
κομμάτι μιας φωτογραφίας
κάποια ιδανική στιγμή...
την ώρα που η θάλασσα
τον ήλιο ερωτεύεται...
κι η αγάπη
φιλά τρυφερά την ψυχή
στο όνειρο ενός μικρούλη
γελαστού Θεού
που αποκοιμήθηκε...
Θα φύγει κάποτε το καλοκαίρι...
Λίγο με νοιάζει...
Μέσα μου κατοικεί η θάλασσα...
ο Αύγουστος...
εσύ...
στην αγκαλιά σου ξαναβρίσκω
όλης μου της ζωής τα καλοκαίρια...