Έρχεται μπόρα

Κάποτε ξέρεις αλλάζουν τα πράγματα...
κι αυτό που άλλοι μοίρα το λένε
και άλλοι το λένε Θεό
παίρνει ξανά αποφάσεις...
ρόλους μοιράζει αλλιώς...
Θεωρείς δεδομένο το ανέφελο
και με ρόδα σπαρμένο παρόν σου...
Με κοιτάς απ' την ήσυχη όχθη σου
στα θολά ταραγμένα νερά
ενός άγριου ποταμού
να βουλιάζω...
απλώνω το χέρι
και κλείνεις τα μάτια...
φωνάζω και κλείνεις τ' αυτιά...
Στη χρυσή σου αμμουδιά
ξαπλωμένος
κάτω από έναν ήλιο λαμπρό
που για σένα μονάχα ανατέλλει
γελάς κι αναπαύεσαι
στη σιγουριά σου...
Όμως κοίτα...
στο βάθος ο ορίζοντας
κάπως μαυρίζει...
Τον γαλάζιο καθαρό ουρανό σου
σχίζει μια αστραπή...
Στο αιώνιο φωτεινό καλοκαίρι σου
αέρας σηκώθηκε...
μυρίζει βροχή...
Κάτι αλλάζει στην ανέμελη όχθη σου...
Μάλλον έρχεται μπόρα...