Θεσσαλονίκη κι άνοιξη

Θεσσαλονίκη κι άνοιξη...
Μοσχοβολούσε η πόλη...
τριαντάφυλλα κι ανθόνερο...
βανίλια και κανέλα...
λεβάντα και γαρύφαλλο
και χιώτικη μαστίχα...
Ήρθες...
λες κι από πάντα σε περίμενα...
μια άνοιξη παράξενη
στην πόλη των θαυμάτων...
Κι όλοι οι δρόμοι και οι πλατείες
και τα στενά, κι η παραλία
που αγκαλιά διαβήκαμε
έγιναν άλλα...
λες και πρώτη φορά τ' αντίκριζα...
πρώτη φορά λες και τα περπατούσα...
Όλοι οι δρόμοι ξαφνικά
έχασαν τ' όνομα τους...
Άγνωστα ονόματα... παράξενα...
ηχούσανε στ' αυτιά μου...
Αριστοτέλους.... Τσιμισκή...
Ερμού και Ναυαρίνου...
Βαρδάρη κι Εγνατία...
τα ξέχασα...
κι όλα καινούρια...όλα απ' την αρχή...
σαν τότε μόλις να γεννήθηκαν
κι έδωσα σ' όλα τ' όνομα σου...
Και η Θεσσαλονίκη μου
χωρίστηκε στα δύο...
μια μαγεμένη άνοιξη...
ένα ανθισμένο Μάιο στις 6...
Από τη μια η παλιά...
που πριν να έρθεις
φώναζε συνέχεια στην ψυχή μου:
" Κάτι...ΘΕΣ ΑΛΛΟ"
κι από την άλλη η νέα...
αυτή που εσύ την έντυσες
με μιας αγάπης "ΝΙΚΗ"...
και νόημα απέκτησε με μιας το όνομα της...
και μόνο εγώ το ξέρω
το μυστικό που κρύβει,
το γλυκό...τ' αγαπημένο όνομα
της πόλης της καρδιάς μου...