Ο άνεμος σε φέρνει

Πέρασες ξαφνικά κι αυθαίρετα
μέσα απ' τη σκέψη μου

κρατώντας στο ένα χέρι σου
ντυμένα με μια υποψία χαράς
τα καλοκαίρια μας...
τους δύσκολους χειμώνες μας στο άλλο...
Κι απ' το μυαλό ως την ψυχή
περνώντας
άφησες μέσα μου
τη γνώριμη περπατησιά σου
και κάποια αλλόκοτη αίσθηση
ψυχρής βροχής...
Κι είναι παράξενο κι άδικο ίσως
που τους χειμώνες περισσότερο θυμάμαι...
Μα είχε τόση παγωνιά
ο δυνατός που φύσαγε βοριάς
πάνω σε μιαν αγάπη ανυπεράσπιστη...
έρμαιο ενός άγριου καιρού...
Τι μ' έπιασε απόψε
και θυμάμαι μες στο κατακαλόκαιρο
εκείνης της μικρής ζωής μας τους χειμώνες...
Ίσως να φταίει ένας άνεμος ψυχρός
που απότομα σηκώθηκε...
Πάντα ο άνεμος σε φέρνει...
κι έτσι αναπάντεχα μπήκες στη σκέψη μου...
κι απ' το μυαλό ως την ψυχή περνώντας
άφησες μέσα μου
τη γνώριμη περπατησιά σου
και κάποια αλλόκοτη αίσθηση
ψυχρής βροχής...Ιούλη μήνα...