Αργήσαμε

Χάθηκα...
Μέσα σε ώρες βουβές...
σε απογεύματα κρυμμένα 
πίσω από την απουσία σου...
σε σταυρόλεξα
με παράταιρες λέξεις
που μοιραία θα μείνουνε άλυτα...
Μια αλήθεια
που μοιάζει κακόγουστο αστείο
θερίζει τα λουλούδια της άνοιξης...
Θα φύγει κι αυτός ο Απρίλης...
Παραπατούν τα όνειρα μου
μεθυσμένα
απ' τ' ακριβά του αρώματα...
Μια λέξη...μόνο μια λέξη
βουίζει στ' αυτιά μου...
σαν σειρήνα ασθενοφόρου...
πανικός κι αγωνία και θλίψη...
Κάτι πεθαίνει...
Δεν πρόλαβα...δεν πρόλαβες...
ένοχοι κι αθώοι...
θύτες και θύματα...
σ' ένα λαβύρινθο ατέρμονο χαμένοι...
Κι έξω τραγούδια...μουσικές...
πουλιών κελαηδήματα...
σαν απόηχος κάποιας γιορτής
από μια απόσταση χαώδη...
Δολοφόνοι της αγάπης...
δολοφόνοι της άνοιξης...
Στο βάθος χάνεται ο δικός μας Απρίλης...
τρεκλίζει κρατώντας τα δεκανίκια
που του φορέσαμε...
Φεύγει σκυφτός...
χωρίς να μας αγγίξει...
χωρίς ούτε καν να μας κοιτάξει...
κι οι σειρήνες βουίζουν στ' αυτιά
μου...
με κοιτάς τρομαγμένος...
σε κοιτώ πανικόβλητη...
Μην πεις λέξη...
Αργήσαμε...