Σαν σπάνιο ρουμπίνι

Γεύση από βύσσινο γλυκό
έχει αυτό το καλοκαίρι
κι ένα χρώμα κόκκινο...
βαθύ...
σαν σπάνιο ρουμπίνι...
Ξεχάστηκα...
μετρώντας του έρωτα σου τα κύματα
στης ψυχής μου
τα ερημικά ακρογιάλια...
Δεν είδα...τη λύπη μου
που έδυσε νικημένη
πίσω από τα βραδινά σου φιλιά...
Αποκοιμήθηκα...
μετρώντας της αγάπης σου
τα ολόγιομα φεγγάρια...
και χάθηκα...σ' ένα όνειρο...
χορεύοντας μαγεμένη
μέσα στο λευκόχρυσο φως τους...
Δεν είδα...το φόβο...
ταπεινωμένος που έφυγε...
πιο σκοτεινός κι απ' τη νύχτα...
σημαδεμένος βαθιά
από μια αλήθεια φωτιά...
και ξύπνησα...λυτρωμένη
σε μια αγκαλιά γαλήνια θάλασσα...
κολπίσκος απάνεμος...
κομμάτι του Αιγαίου...
και μόνο τότε...
μόνο τότε είδα
πίσω απ' των ματιών σου τα νησιά
τη χαρά ν' ανατέλλει...