Δε θα 'ρθουν πλοία

Δε θα 'ρθουν πλοία με τέτοιο καιρό...
τι κι αν ακόμα περιμένω 
στην προβλήτα...
Κάπου στο βάθος ένα όνειρο καίγεται...
δικός του είναι ο καπνός...
κι ας πίστεψα για μια στιγμή
πως ήτανε φουγάρο...
Κι αυτό το σφύριγμα
που ακούγεται μακριά
και φτερουγίζει αστραπιαία η ελπίδα
δεν είναι παρά μόνο του ανέμου...
Σήκωσε κύματα βουνά...
και σκόνη...
Μια σκόνη άγρια...καταραμένη...
παντού τρυπώνει...
σαν αρρώστια καλπάζουσα...
μπαίνει με ορμή
στις πιο απίθανες ...
μικρές εσοχές της μνήμης
κι όλα θολώνουν επικίνδυνα...
ξέχασα πια τι περιμένω...
πως βρέθηκα σε τούτο το καραβοστάσι;
Τίνος ερχομού η λαχτάρα
αναβοσβήνει σα φάρος
σ' ένα λιμάνι
με κουρασμένα σάπια σκαριά;
Κι εγώ...
κουράστηκα τόσο να περιμένω
αυτό που παραδόξως ξέχασα...
Καλύτερα να φύγω...
έτσι κι αλλιώς
δε θα 'ρθουν πλοία με τέτοιο καιρό...