Αν γύριζε ο χρόνος...

Κι αν γύριζε ο χρόνος πίσω
τη νύχτα εκείνη του Γενάρη
πάλι στην ίδια στάση θα περίμενα...
το ίδιο λεωφορείο...
δέκα και δώδεκα...ακριβώς...
δε θα επιτάχυνα το βήμα μου καθόλου
για να προλάβω αυτό που λίγο
πριν είχε περάσει
και ν' αποφύγω έτσι
τη μοιραία μας συνάντηση...
Αν γύριζε σαν από θαύμα ο χρόνος πίσω
τη νύχτα εκείνη του Γενάρη
πάλι το ίδιο το ταξί θα σταματούσα...
εκείνο που δεν πήρα τελικά...
αφού άλλο δρομολόγιο
απ το δικό μου ακολουθούσε...
κι ας περιμένω πάλι μες στο κρύο...
κι ας με παγώνει
ο ίδιος άγριος Βαρδάρης
που με μανία πάνω μου φυσούσε
λες κι ότι υπήρχε μέσα μου παλιό
ήθελε να πετάξει...
Αν μαγικά γύριζε ο χρόνος πίσω
τη νύχτα εκείνη του Γενάρη
τις ίδιες θα έκανα κινήσεις...
τις ίδιες στάσεις...τα ίδια βήματα...
ίδιο θα ήτανε κάθε λεπτό...
πανομοιότυπο το κάθε δευτερόλεπτο...
τίποτα δε θα έχανα...
τίποτα δε θα άλλαζα
απ' όσα μ' έφεραν κοντά σου...
απ' όσα μαγικά μαζί σου
μ' έδεσαν για πάντα...