Κυριακή...

Τα ξημερώματα κατά τις πέντε
θ' ακούσω ξάφνου το κλειδί
στην πόρτα...
Θα ρθεις εσύ με μια αγκαλιά
λουλούδια άγρια θαλασσιά
για μένα...
Κι εγώ κοντά σου με καρδιοχτύπι
από τον ύπνο το βαθύ
θα τρέξω...
με μια λαχτάρα στην ψυχή
πρωτόγνωρη άγρια τρελή
για σένα...
Θα ξαφνιαστώ τόσο πολύ
κι εσύ με αγάπη και στοργή
θα μ' αγκαλιάζεις...
κι από την τόση μου χαρά
που θα με παίρνεις αγκαλιά, βουβά
θα κλαίω..
Θα προσπαθώ να το πιστέψω
πως είσαι αλήθεια εδώ ξανά
κοντά μου...
Κι η Κυριακή μου θα πάρει χρώμα
γαλάζιο απόκοσμο βαθύ
παραμυθένιο...
Θα γίνει θάλασσα κι εσύ νησί
που χρόνια τώρα σα ναυαγός
τ' αναζητάω...
Σάββατο σήμερα νωρίς θα πέσω
με την ελπίδα μου αγκαλιά
ευτυχισμένη...
Να ξημερώσει η Κυριακή
και να με βρει στην αγκαλιά σου
παραδομένη...