Ξημέρωσε αγάπη...

Αστέρια φιλιά όλη νύχτα
αλήτευαν
πάνω στο πρόσωπο σου...
Η σελήνη της αγάπης ιέρεια
χρυσά φωτοστέφανα
σου 'ριχνε στα μαλλιά...
Κι εγώ μέσα μου έλεγα
"ας μη ξημερώσει"...
Υπέφερα...
Πονάει η αγάπη...
Εκλιπαρούσα...
Θεούς απόμακρους της νύχτας,
το βράδυ αυτό να μην τελειώσει...
Έτσι...για πάντα να σ' έχω αγκαλιά...
Δεν ήθελα να κοιμηθώ...
Μόνο να σε κοιτάω...
Να σκαρφαλώνω στα βλέφαρα σου
που τρεμοπαίζανε
έτσι όπως ήσουνα χαμένος
στο όνειρο σου...
Κρυφά να μπαίνω
στους μυστικούς σου κόσμους...
Στη ρυθμική ανάσα σου
να γράφω στίχους...
Πάνω στις νότες της ψυχής σου
να τραγουδώ...
Τόση αγάπη μου 'φερε δάκρυα...
Του έρωτα μικρά
πολύτιμα διαμάντια...
Στα χείλη σου έσταξαν καυτά
σαν καλοκαιρινή βροχή...
Τα μάτια άνοιξες...
Ένα χαμόγελο ανέτειλε σαν ήλιος...
Φώτισε της ψυχής μου τα σκοτάδια...
Μ' αγκάλιασες...
Από τις γρίλιες παιχνιδίζοντας
μπήκε το πρώτο φως...
Χάθηκε σαν σκιά ο πόνος...
Ησύχασα...
Ξημέρωσε αγάπη πάλι...