Ό,τι απέμεινε...

Έλα και πάρε ό,τι απέμεινε...

Ένα πικρό χαμόγελο 

που παγιδεύτηκε

την ώρα που έφευγες

μες στον καθρέφτη...

Ένα μου δάκρυ αυθαίρετο

που πνίγηκε σ' ένα ποτήρι με κρασί...

Το χάδι μου στο πρόσωπο σου

πάνω σε μια φωτογραφία...

Ένα φιλί αποχωρισμού
σε κάποιο όνειρο

που βιάστηκε να μ' αρνηθεί...

Το πέταγμα ενός γλάρου 

στο περσινό μου καλοκαίρι...

Μια ηλιαχτίδα που ξεχάστηκε για λίγο

πάνω στα μαύρα μου μαλλιά...

Το φευγαλέο σκίρτημα χαράς

όταν με φίλησες πριν φύγεις...

Όλα όσα άφησες και μείνανε μισά...

Μα απ' την ψυχή
το χαραγμένο "σ' αγαπώ σου"

πώς να το βγάλεις... 

που έγινε δεύτερη ψυχή...

Μ' αγάπησες θυμάμαι...

Δεν ήταν ψέμα...

Εκείνο το παλιό...
το πρώτο "σ' αγαπώ σου"

μην προσπαθείς...δε θα το πάρεις...

ό,τι κι αν κάνεις μέσα μου θα ζει...

Μαρία Γασπαράτου