Ο άνεμος...

Θα τρέξω απόψε
ν' ανταμώσω τον άνεμο...
Ν' αναζητήσω το χάδι του...
Τα μακριά απαλά του δάχτυλα
να μπλέξει στα μαλλιά μου...
Με δροσερά φιλιά
να μου στολίσει το πρόσωπο...
Να μπερδευτεί στις άκρες
του φορέματος μου...
να τις ανασηκώσει αυθάδικα...
Να παίξει με το μεταξένιο μου φουλάρι...
Να ψιθυρίσει στο αυτί μου λόγια ερωτικά...
Θα 'ναι λουσμένος με το άρωμα σου...
Ντυμένος με την αύρα σου...
Κι όπως γλυκά θα μ' αγκαλιάζει
θα μ' αγκαλιάζεις εσύ...
Θα 'ναι ένας άνεμος αλλιώτικος...
Θα έχει τη μορφή σου...
Ανάμεσα απ΄τα φύλα όπως θα περνά
θ' ακούγεται η φωνή σου...
Στα τρυφερά του αγγίγματα θ' αναριγώ...
θα νιώθω την αφή σου...
Θα μ' αγκαλιάζει...θα με φιλάει..
θα μ' αγαπά βαθιά...
όπως βαθιά μ' αγάπησες κι εσύ...
Δε θα 'χει όνομα αυτός ο άνεμος...
Ούτε Μαίστρος ούτε Πουνέντες...
Μονάχα απ' τη δική μου τη φωνή
θ' ακούει στ' όνομα σου...
Θα ναι μόνο δικός μου αυτός ο άνεμος...
Όπως μόνο δικός μου ήσουνα κι εσύ...