Ξέχασα το όνομα σου...

Θα σε ονομάσω λοιπόν Χειμώνα...
Εκεί με οδηγούν...
τα χιονισμένα σου φιλιά...
το παγωμένο βλέμμα σου...
τα ομιχλώδη σ' αγαπώ σου...
Κάποιες αδύναμες ηλιαχτίδες
που τρεμοπαίζουν στα μάτια σου,
είναι ανίκανες να φέρουν την άνοιξη...
Δεν ξεγελιέμαι πια...
Θα σε ονομάσω λοιπόν Χειμώνα...
Εκεί με οδηγούν...
οι τρικυμίες στα λόγια σου...
τα συναισθήματα που ξεσπούν σαν μπόρες...
της φωνής σου οι κεραυνοί...
οι βροχές που σε συνοδεύουν...
Σαν φονικές χιονοστιβάδες
πέφτουν πάνω μας τα βράδια...
Κάποια  τυχαία
τρυφερά αγγίγματα
είναι ανίκανα να φέρουν λιακάδα...
Δεν ξεγιελιέμαι πια...
Αδιάφορο λευκό τοπίο η ζωή...
Παγωμένο κρύσταλλο η ψυχή...
Όνειρα θαμμένα στο χιόνι...
Μολυβένια σύννεφα στα μάτια σου...
Έρχεται καταιγίδα ξανά...
Κι εγώ κρυώνω τόσο...
Είσαι πια ένας άγνωστος...
Ξέχασα το όνομα σου...
Θα σε ονομάσω λοιπόν Χειμώνα...