Ήρθε η αλήθεια...

Κι έτσι αναπάντεχα ήρθε η αλήθεια...
Ντυμένη με κάτι παλιόρουχα...
Σκεπασμένη ολόκληρη
με μια Πέμπτη που ξέφτιζε...
Ξεσκισμένο παλιό πανωφόρι...
Μες στις τσέπες της κέρματα...
Όσα μείνανε ρέστα
από μια ζωή που ξεπούλησες...
Με αθόρυβα βήματα
στάθηκε απέναντι...
Ένα βήμα σιωπής μακριά μου...
Τα μαλλιά της αχτένιστα
γεμάτα ξερόκλαδα...
και λευκά γιασεμιά μαραμένα...
Λασπωμένα τα πόδια της...
Αγκάθια στα χέρια...
Με κοιτούσε κατάματα...
Το βλέμμα μου απέστρεφα...
Μα εκείνη συνέχεια μπροστά μου...
Και την Πέμπτη που φόραγε
παλιό πανωφόρι,
κρεμάλα την έκανε...
Θηλιά στο λαιμό μου...
Με πνίγει...
Με τα βρώμικα πόδια της
πατά στην καρδιά μου..
Στη ζωή μου επάνω χορεύει...
Τραγουδάει παράφωνα
το τραγούδι που μου 'λεγες...
Μαχαιριά στην ψυχή...
Εφιάλτης φριχτός στα όνειρά μου...