Ένα ποίημα για σένα...

Κι απόψε θα γράψω για σένα...
Με λέξεις καρφιά
το χαρτί θα πληγώσω...
Θα ματώσω τη λευκή μου σελίδα...
με θυμό με ενοχές με συγγνώμες
με κραυγές με σιωπές με παράπονο
με κενό με απουσία...
Τα λόγια φωτιές
πληγές της ψυχής
κι η σελίδα τραγικός αποδέκτης...
Οι εικόνες του χτες
θλιβερές ζωγραφιές
στο λευκό μου χαρτί
ματωμένες σφραγίδες...
Τ' όνομα σου παντού...
Λεπίδες τα γράμματα
θα σκορπίζουνε πόνο...
Ένα ποίημα θλιμμένο
και πάλι θα γράψω
γεμάτο από σένα...
Και κει χαμηλά σε μιαν άκρη,
δειλά θα γραφτεί το όνομα μου...
ξεχασμένη κι ασήμαντη
σε κάποια γωνιά
στου χαρτιού το μικρό περιθώριο...
Μια φράση θα είμαι μικρή
από παντού ξεκομμένη...
μακριά από σένα...
μακριά απ' τη ζωή...
μες στο ίδιο το ποίημα μου ξένη...

Μαρία Γασπαράτου