Αυτή η Κυριακή...

Δε θέλω να μελαγχολείς
αυτής της Κυριακής το απομεσήμερο...
Κοίτα...
Της φθινοπωρινής βροχής οι στάλες
χίλια λαμπιόνια...
Δεν κλαίει...γιορτάζει ο ουρανός...
Με υγρές χαρούμενες γιρλάντες
στολίζεται ο κόσμος...
Oι αστραπές... πυροτεχνήματα
που συνοδεύουν τη γιορτή...
Αστέρια οι σταγόνες...
ευχές που τόσες νύχτες έκανες
μιλώντας στο Θεό...
Βγες έξω άγγιξε τες...
Για σένα πέφτουν απ' τον ουρανό...
Να σου χαρίσουν το όνειρο...
Να σε ποτίσουν προσμονή...
γι αυτό που θα ΄ρθει...
Δε θέλω να μελαγχολείς
αυτής της Κυριακής το απομεσήμερο...
Δεν είναι σαν τα άλλα...
Κοίτα πως λάμπει η πόλη...
πως λαμπυρίζουν οι σκεπές...
πως γίναν ασημιά τα δέντρα...
Αστραφτερές χαντρούλες
πάνω στα πεύκα...
λες κι ήρθαν κιόλας τα Χριστούγεννα...
Άκου..
Έγιναν όλα μουσική...
Πέφτει η βροχή μελωδικά
πάνω στις στέγες...
στον ουρανό δίνουν ρυθμό
χαρούμενοι άγγελοι τυμπανιστές...
Κάτι έχει αλλάξει...
Ξέχνα τα δειλινά-πληγές
που αιμορραγούσαν..
Ξέχνα τις άγριες βροχές
που στάζαν μοναξιά...
Πάψε να κλαις μες στον καθρέφτη...
Δεν κλαίει...γιορτάζει ο ουρανός...
Για σένα πέφτει γιορτινά
απόψε η βροχή...
Για σένα...
που τόσες γκρίζες Κυριακές
περίμενες...μελαγχολούσες...μόνη...
Για σένα...δεν το βλέπεις;
Βρέχει αγάπη αυτή η Κυριακή...

Μαρία Γασπαράτου