Σα να 'ταν χθες...

Σα να ήταν χθες...
Καθισμένη στο τρίτο βαγόνι...
Το πρόσωπό μου
σχεδόν κολλημένο στο τζάμι...
Εσύ έξω...στο σταθμό...
Τόσο κοντά μου μα ήδη μακριά...
Το βλέμμα σου καρφωμένο στα μάτια μου...
Δε μου είπες αντίο...
Το δικό μου το πήρε ο βόρειος άνεμος...
να μη φτάσει στ' αυτιά σου...
να μη μπει στην ψυχή...
"Μη φεύγεις" σχημάτισαν τα χείλη σου...
Το σφύριγμα του τρένου κάλυψε τα πάντα...
Έμοιαζε με συριγμό τεράστιου φιδιού
έτοιμου να επιτεθεί σκορπώντας το θάνατο...
Μια στιγμή πανικού...
Η αμφιβολία με κεραυνοβόλησε
σαν ηλεκτρικό ρεύμα...
Παιζόταν η ζωή μου σ' αυτές τις ράγες...
Κι αν έκανα λάθος...
Που είναι η έξοδος;
Το τρένο έγινε φυλακή...
Ήμουν εγκλωβισμένη...
Στ' αυτιά μου απειλητικοί ήχοι...
Το σφύριγμα μαχαιριά...
Τα μεγάφωνα ούρλιαζαν...
Η καρδιά μου επαναστατούσε...
Χτυπιόταν στο στήθος μου
σα μελλοθάνατος
μπροστά στην αγχόνη...
προσπαθούσε να δραπετεύσει ...
να τρέξει σ' εσένα...
Πονούσα...
Δεν πρόλαβα...
Το τρένο ξεκίνησε...
Εσύ ένα άγαλμα με πετρωμένο βλέμμα...
απομακρυνόσουν...
Εγώ αποκαμωμένη...παραιτημένη...ένοχη...
Το ξημέρωμα με βρήκε σε άλλη γη...
Το βράδυ με βρήκε αγκαλιά με τη θλίψη...
Σα να 'ταν χθες...
Σ' εκείνο το σταθμό...σ' εκείνες τις ράγες
έπαιξα τη ζωή μου...
Την έχασα...