Σ' αυτό το κατασκεύασμα,
έκρυβες ψέματα και προδοσίες.
Μέσα στη νύχτα κυνηγημένος
δήθεν απ' τις Ερινύες,
την πόρτα χτύπησες,
αν κάτι άφησες να το αποτελειώσεις.
Κι ήρθες ξανά,
σαν δολοφόνος που γυρνά
στον τόπο του εγκλήματος,
να δεις αν έσβησες όλα τα ίχνη.
Κι όταν με είδες δυνατή και όρθια,
δυό γαντοφορεμένα χέρια άπλωσες,
τάχα να μ' αγκαλιάσεις,μα άστραψε κάτω απ' το φως του φεγγαριού,
της προδοσίας το μαχαίρι.
Κι από το Δούρειο Ίππο της αγάπης σου,
θύελλες βγήκανε και καταιγίδες.
Κι έτσι για άλλη μια φορά κατάφερες,
την παγωνιά να φέρεις
μες στο καλοκαίρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου