Τούνελ.

Πως βρέθηκα σ' αυτό το τούνελ
που στενεύει;
Ποιος μ' έσπρωξε εδώ μέσα;
Ποιο χέρι θεϊκό;
Ποιά μοίρα;
Ποιος έκλεψε τη βούληση
και ποιος τη λογική μου;
Που χάθηκε η φωνή μου
κι εγώ βουβά εκλιπαρούσα
λίγη στοργή;
Και πώς μες στη σιωπή μου
ν' ακουστεί;
Κάποτε τελειώνει ο δρόμος.
Όνειρο ήταν.
Πως να πιστέψω στην αλήθεια;
Κι είναι φρουρός
που δε νικιέται η συνήθεια.
Θα νικηθώ.
Θα γκρεμιστώ στο χάος.
Της ήττας μου ακούω το σκοπό.
Κι ας το 'ξερα..
Μόνο στα παραμύθια
το τέλος είναι πάντοτε καλό...