Δε με ξέρεις.

Δε με ξέρεις καθόλου.
Δεν είμαι αυτή που αντικρίζεις.
Απλώς έχω ντυθεί μια άνοιξη.
Μα δεν το βλέπεις;
Δεν πετά ούτε ένα χελιδόνι.
Την παγωνιά δε νιώθεις του βοριά;
Σε ξεγέλασε πάλι το φως.
Δεν είναι ο ήλιος αυτό
που λάμπει στα μάτια μου.
Μα που κοιτάζεις;
Δε βλέπεις ότι έχει συννεφιά;
Κοίταξε λίγο πίσω
 απ' το είδωλό μου.
Δεν είμαι εγώ αυτή
 μες στον καθρέφτη.
Δεν είμαι αυτή που σου χαμογελά.
Φόρεσα στο λυγμό μου ένα γέλιο.
Μα εσύ δεν έμαθες τους ήχους
να ερμηνεύεις.
Τι με ρωτάς;
Θαρρείς περίπατο πως πάω
στην ανηφόρα,
μα εγώ ανεβαίνω Γολγοθά.
Μα τι νομίζεις;
Πως είναι αυτό σακίδιο εκδρομής
που 'χω στους ώμους;
Κοίταξε λίγο πιο καλά.
Ήρθε η στιγμή ν' ανοίξω την κουρτίνα.
Μείνε αν θέλεις.
Μείνε μαζί με τη σκιά μου.
Εγώ είμαι ήδη μακριά.
Έτσι κι αλλιώς -δεν το κατάλαβες-
εδώ και χρόνια λείπω.