Ήμουν στο πέτο σουλευκό τριαντάφυλλο
κι ήσουν λεκές
στο άσπρο μου φουστάνι.
Βοριάς η αγάπη σου
και πως να με ζεστάνει,
που απ' της ψυχής μου μπήκε
τ' ανοιχτό παράθυρο.
Δεν έπρεπε στο δρόμο μου
η μοίρα να σε φέρει.
Το ξέρω πως δεν άξιζα
τόσο πικρή ζωή.
Και τώρα Θεέ μου
που να βρω την αντοχή,
τη νύχτα την ατέλειωτη
να κάνω μεσημέρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου