Αυτό που με θυμώνει.

Η ζωή που πρόσμενα μαζί σου,
κούρσα θανάτου ήταν τελικά.
Κι αυτό που πιο πολύ απ' όλα
με θυμώνει, είναι που σ' εμπιστεύτηκα.
Είναι που δίχως εγγυήσεις,
άφησα τη ζωή μου στα χέρια σου.
Μα η αγάπη σου ήταν αλεξίπτωτο
που δεν άνοιξε.
Κι εγώ  που πίστεψα
πως θα βρεθώ στην αγκαλιά σου,
βρέθηκα τελικά αγκαλιά με το κενό.
Αυτό που με θυμώνει,
είναι που τίποτα δεν κράτησα δικό μου.
Να 'χω από κάπου να πιαστώ,
κάθε φορά που με προδίδεις.
Με έπεισες να ζω μέσα από σένα.
Ποια είμαι να διαβάζω μες στα μάτια σου.
Και δίχως το καθρέφτισμα αυτό,
να μην υπάρχω.
Αυτό είναι πιο πολύ που με θυμώνει.
Που ξεγελάστηκα...
Που δίχως δίχτυ ασφαλείας τόλμησα
να πετώ στον ουρανό σου,
εγώ που μια ζωή φοβόμουνα τα ύψη...