Έκλεισες την πόρτα στην αγάπη...

Έκλεισες την πόρτα στην αγάπη...
Προτίμησες μονοπάτια έρημα ...
Χίλια αστέρια σου δείχναν το δρόμο,
μα εσύ έτρεχες πίσω από
μια σκοτεινή σκιά...τη σκιά σου...
Έψαχνες να βρεις ορίζοντες...
μα πώς...αφού αρνήθηκες τις θάλασσες...
Ύψωσες τείχη γύρω από τον εαυτό σου...
Έλεγες πως μοναξιά σημαίνει ελευθερία...
Κι έτσι στους σκοτεινούς δρόμους
που διάλεξες...πορεύτηκες...
Μόνος μα όχι ελεύθερος...
Γιατί ελευθερία σημαίνει ευτυχία...
Κι εσύ δε βρήκες ουρανούς...
Χαμένος μέσα σε λαβύρινθους,
έψαχνες σε λάθος δρόμους...
Κι όταν σου χτύπησα την πόρτα,
έκανες πως δεν άκουσες...
Έκλεισες τα παράθυρα...
έκλεισες τ' αφτιά σου...
έκλεισες την ψυχή σου αεροστεγώς...
τίποτε να μη την αγγίξει...
Φοβόσουν τον πόνο...αρνιόσουν την αγάπη...
Και δεν αγάπησες ποτέ...ούτε και πόνεσες...
αλλά δεν έζησες...
Το πέρασμά σου απ' αυτό τον κόσμο άσκοπο...
Σε νίκησε ο φόβος...δες πόσο μόνος είσαι...
πόσο έχεις γίνει θλιβερός...
Δε ζείς...υπάρχεις μόνο...