Δεν ήρθες...

Σιωπηλή που είναι απόψε η νύχτα!
Το αγιόκλημα ξαπλώνει νωχελικά
πάνω στο φράχτη.
Κουράστηκε κι αυτό να περιμένει...
Έγειρε ν' αποκοιμηθεί...
Δεν ήρθες...
Ούτε ένα αστέρι στον ουρανό...
Ένα θαμπό μισό φεγγάρι
θρηνεί για το άλλο μισό
που του λείπει...
Τα ασημένια του δάκρυα
φωτίζουν αχνά το δρόμο...
Στο βάθος κανείς...
Δεν ήρθες...
Ξαφνικά μια σκιά...ένα ενδεχόμενο...
μια ελπίδα...
Το σκοτάδι με γέλασε...
Ένας μεθυσμένος μαλώνει
με τον εαυτό του...τον κοροϊδεύει...
τον βρίζει...
είναι δυστυχισμένος...μόνος...χαμένος...
Θέλω τόσο να κλάψω...
Δεν ήρθες...
Σιωπηλή που είναι απόψε η νύχτα...
Θλιβερός που είναι ο κόσμος...
Ένας μελαγχολικός λυχνοστάτης τρεμοσβήνει...
πεθαίνει με το πρώτο φως
πάνω στο υγρό πεζοδρόμιο...
Ξημερώνει...φοβάμαι...
Περιμένω ακόμη...
Δειλά ο ήλιος βγαίνει...
η πόλη ξυπνάει...νιώθω χαμένη...
η μέρα έρχεται...η αλήθεια με πνίγει...
Δεν ήρθες...