Αυτό που δε θα 'ρθει...

Μ' αρέσει να τριγυρίζω στους σταθμούς των τρένων...
Να περιμένω...
Να μελαγχολώ...γι αυτό που δε θα 'ρθει...
Τα τρένα έρχονται και φεύγουν...
Πάντα χωρίς εσένα...
Κι εγώ εκεί στο παγκάκι... να περιμένω...
κυριευμένη από εμμονή σε μια ψευδαίσθηση...
Κάποτε νομίζω πως σε βλέπω...
Αντικατοπτρισμός της εικόνας σου
που στοίχειωσε το μυαλό μου...
Fata Morgana το λένε...
Εγώ το λέω απελπισία...
Φεύγει κι ο τελευταίος επιβάτης...
Ο σταθμός ερημώνει...
Σέρνω το βήμα μου...σέρνω την ψυχή μου...
Τα τρένα ήρθαν και φύγαν...
Πάντα χωρίς εσένα...
Αύριο θα 'μαι πάλι εδώ...κυριευμένη από εμμονή
σε μια ψευδαίσθηση...να περιμένω...να μελαγχολώ...
γι αυτό που δε θα 'ρθει...