Η μόνη αλήθεια...

Μου λείπεις...
Η μόνη αλήθεια σήμερα...
σαν παγωμένη βροχή από τον ουρανό
της θλίψης, πέφτει αργά στην ψυχή μου...
Τίποτε πιο σίγουρο...μου λείπεις...
Η μόνη βεβαιότητα σ' έναν αβέβαιο κόσμο...
Η μόνη αμετακίνητη αλήθεια
σε μια πραγματικότητα ρευστή...
Μοναδική συντροφιά μου η απουσία σου...
Η ψυχή μου πλήρης απ' τη δική σου έλλειψη...
Στον ορίζοντα φωτιά...καίγεται η μέρα...
πεθαίνει ηττημένη...
Το σκοτάδι απλώνεται θριαμβευτικά
σα μαύρο μελάνι που χύθηκε,
χωρίς να προλάβει καν,
να γράψει τους τίτλους τέλους...
Δεν έχει φεγγάρι απόψε...
Εσύ ένα μακρινό αστέρι,
που φέγγει σ' άλλο ουρανό
κι εγώ χαμένη στη δική μου νύχτα...
με την απουσία σου που λάμπει
σαν κόκκινη πληγωμένη πανσέληνος
και γράφει στην ψυχή μου με αίμα "Μου λείπεις..."
Κι αυτό είναι η μόνη αλήθεια σήμερα...