Σ' ένα κόσμο χαμένο...

Με την πλάτη γυρισμένη στο τώρα,
που νομίζεις πως πας;
Κάνεις βήματα πίσω...ξεμακραίνεις...
χάνεσαι...
Κάθε βήμα μεγαλώνει την απόσταση
μεταξύ μας...σε παίρνει μακριά μου...
Κρατιέται η ζωή σου από κάτι σχοινιά
που έχουν ξεφτίσει...
σε δένουν σφιχτά μ' ένα παρελθόν
που πονάει...
Φοβάμαι τόσο μη σπάσουν
και σ' αφήσουν στο χτες...
Σε τραβούν σ' ένα κόσμο χαμένο,
φαντάσματα που συντηρείς
με σταγόνες ψευδαίσθησης...
Είσαι εδώ και δεν είσαι...
Μάταια αναζητάς όλα εκείνα που έχασες...
Δεν υπάρχει τίποτε εκεί που σκορπιέσαι...
Ξεθωριασμένες εικόνες...
προσωποποιημένες αναμνήσεις...
Ακούς την ηχώ κάποιων φωνών
που από καιρό έχουν σιωπήσει...
Τίποτε σημερινό...τίποτε αληθινό...
Μα εγώ είμαι εδώ...δε με βλέπεις...
Σου μιλώ...δε μ' ακούς...
Σ' αγαπώ...δεν το νιώθεις...
Είμαι το τώρα...είμαι η αλήθεια...
Μην αφήσεις κι εγώ να περάσω στο χτες...
Μην αφήσεις να έρθει η στιγμή
που θα χάσεις και μένα...