Τίποτα δεν χρειάστηκε να πεις...έφτανε απλά στην άκρη των χειλιών σου
εκείνο που πολύ προσπάθησες
χαμόγελο να βγει
μα δε σου βγήκε...
ένα χαμόγελο καμπυλωτό μαχαίρι...
τη μέρα έκοψε στα δυό
κι εμείς απέναντι...
έπαψε από εκείνη τη στιγμή
η μέρα ΜΑΣ να είναι
κι έγινε πια του καθενός η μέρα...
κι αν εξακολουθείς τάχα να απορείς
ν' αναρωτιέσαι τότε τι συνέβη
πάει καιρός..και τώρα το μπορώ
έτσι ανάλαφρα
και χαριτολογώντας να στο πω:
Το παραμύθι φταίει...
η ύπουλη προσπάθεια να πειστώ
αυτό στα χείλη σου χαμόγελο πως ήταν
ενώ μες στην ψυχή σου όταν γεννήθηκε
δεν ήταν παρά ένα κοφτερό
καμπυλωτό μαχαίρι...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου