Μιά δρασκελιά
κι από το βλέμμα σου
βουτάει το πρωινό
μες στου χαμόγελού σου τα λακκάκια...
μικρές γεμάτες μέλι κολυμπήθρες
βαφτίζουν τη μέρα "Χαρά".
Κι όλα γλυκαίνουν...
κι εκείνοι οι ψίθυροι οι βραδινοί
που την αυγή απειλούσαν
γίνονται τραγουδάκι
στα χείλη του μικρού κοριτσιού
που το ξεχνώ καμιά φορά
κι όμως με πείσμα συνεχίζει
μέσα μου να υπάρχει.
Να μου χαμογελάς...
να το θυμάμαι...
να του χαϊδεύω με στοργή τα μαλλιά
να με παίρνει απ' το χέρι
μέσα απ' την παιδική του αθωότητα
της ζωής να ξαναβρίσκω
την ωραία πλευρά...
κι από το βλέμμα σου
βουτάει το πρωινό
μες στου χαμόγελού σου τα λακκάκια...
μικρές γεμάτες μέλι κολυμπήθρες
βαφτίζουν τη μέρα "Χαρά".
Κι όλα γλυκαίνουν...
κι εκείνοι οι ψίθυροι οι βραδινοί
που την αυγή απειλούσαν
γίνονται τραγουδάκι
στα χείλη του μικρού κοριτσιού
που το ξεχνώ καμιά φορά
κι όμως με πείσμα συνεχίζει
μέσα μου να υπάρχει.
Να μου χαμογελάς...
να το θυμάμαι...
να του χαϊδεύω με στοργή τα μαλλιά
να με παίρνει απ' το χέρι
μέσα απ' την παιδική του αθωότητα
της ζωής να ξαναβρίσκω
την ωραία πλευρά...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου