
μ' αρέσει να φαντάζομαι
στη ράχη των πιο λαμπερών
αχτίδων του ήλιου...
πίσω απ' το μελαγχολικό βουνό
της προσμονής
μαζί με την αυγή να ξεπροβάλλουν
κανένα εμπόδιο δε θα τις σταματά
κανένα μαύρο σύννεφο
καμιά βροχή...
η μια μετά την άλλη
συνεχώς
σε μιά χωρίς θλίψης διαλείμματα
χαρούμενη εποχή
Μέρες που θά 'ρθουν
μ' αρέσει να φαντάζομαι
μέρες γεμάτες φως...ευλογημένες...
σαν δώρο
σαν αντίτιμο
σαν αποπληρωμή
για της ατέλειωτης βροχής της μέρες...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου