Φλόγες του φθινοπώρου

Φλόγες του φθινοπώρου
στα δειλινά των άτυχων ονείρων
στης αμφιβολίας τα ακανθώδη κόκκινα ρόδα
στα παθιασμένα που δεν δόθηκαν φιλιά
στα "όχι" και στα "μη" που την καρδιά ματώσαν
στα πληγωμένα "σ' αγαπώ"
στης άρνησης τη βαθιά χαρακιά
στων αποτυχημένων εξεγέρσεων
τις πορφυρές σημαίες
στων μοιραίων συμβιβασμών τις μαχαιριές
στων δειλών υποχωρήσεων τις αιματοχυσίες
Φλόγες...
φλόγες του φθινοπώρου
ας γίνουν όλα...
κι όλα σιγά σιγά να σβήσουν
κάτω από μια άγρια βροχή...
να μείνει μόνο η μυρωδιά
απ τη βρεγμένη γη
κι όλα χώμα
κι όλα τίποτα
και μόνο ένα εύφορο κενό στην ψυχή...
χώρο να βρει ν' ανθίσει
σαν επιστρέψει η χαρά.

Μαρία Γασπαράτου