Κίτρινα φύλλα θα γεμίσει το δωμάτιο
κάποιο απόγευμα
κάποιου Οκτώβρη...
απομεινάρια γύρω
από μια άχρωμη στεγνή ζωή.
Θα ξαποστάσει η άρρωστη ψυχή σου
πάνω στου πιάνου σου τα πλήκτρα...
άναρχες νότες στον αέρα θα χορεύουν
σαν άγριες πνιχτές κραυγές που ξέφυγαν
απ' το κελί κάποιου φυλακισμένου.
Μια ψύχρα ξαφνικά θα αισθανθείς...
θα πεις: "Τέλειωσαν όλα"...
Μα...
"Είναι νωρίς ακόμα"...
θα σου σφυρίξει ένας απρόβλεπτος βοριάς
και θα σου γνέψει από μακριά
ένας που μάταια πίστεψες πως δε θα ρθεί
χειμώνας...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου