ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Στη χαραυγή μιας εκπλήρωσης
θεατής γίνομαι...
χρώματα θεϊκά ανατέλλουν
κι η μέρα ανοιξιάτικο λιβάδι γίνεται
μες στον Οκτώβρη.
Άλλαξαν όλα ξαφνικά...
ότι ήταν αδύνατο κι αθέατο ως χθες
καλπάζοντας φτάνει.
Κλείνει ένας κύκλος φωτιάς...
ένας άλλος ανοίγει...σαν ήλιος...
σαν ρόδινο στεφάνι Μαγιού.
Στο βάθος η μοίρα
ήρεμη θάλασσα
λευκά καραβάκια μου στέλνει.
Καθώς τα χέρια ανοίγω
σ' ένα θερμό καλωσόρισμα
με φωνή απαλή σαν βελούδινο ψίθυρο
σαν γαλήνιου κύματος παφλασμό
την κάθε συλλαβή εννοώντας
ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου λέει...

Μαρία Γασπαράτου