Ένα αλλιώτικο δέντρο...

Το βράδυ θα πάω κρυφά στην πλατεία...
Έλα αν θέλεις κι εσύ...
Θα στολίσω ένα αλλιώτικο δέντρο απόψε...
Δε θα βάλω στολίδια απ' αυτά που γυαλίζουν...
τα ψεύτικα...τα πλαστικά...
Δε θα βάλω φωτάκια...αστερόσκονη...μπάλες...
ούτε αστέρι χρυσό στην κορφή...
Θα κρεμάσω στο δέντρο μόνο ότι αξίζει...
Ακριβά στολίδια ψυχής...
Τα κλαδιά θα στολίσω με ελπίδες,χαμόγελα,
λόγια παρηγοριάς, ανθρωπιά, ευαισθησία,
γαλήνη, συμπόνια,στοργή, προσφορά...
Στην κορφή του θα βάλω έναν ήλιο αγάπης
να φωτίζει να ζεσταίνει τη γη...να γελά...
και λαμπιόνια από δάκρυα χαράς
που θ' αστράφτουν
και θα δίνουν στο δέντρο ψυχή...
Μες στη φάτνη θα μπουν
όλοι αυτοί που είναι μόνοι...θλιμμένοι...
όλοι όσοι πονούν...
καταφύγιο να βρουν
στη ζεστή αγκαλιά του Χριστού...
Ένα αλλιώτικο δέντρο θα στολίσω το βράδυ...
Έλα αν θέλεις κι εσύ...
Οι αλήθειες θα λάμπουν... θα φωτίζουν τον κόσμο...
μελωδίες θ' ακούγονται από γέλια παιδιών...
Θα χαράξουν επιτέλους Χριστούγεννα αγάπης...
να χαρεί κι ο Χριστός...
Κι η μικρή μας πλατεία με καμιά δε θα μοιάζει...
Θα γίνει της γης μια μεγάλη αγκαλιά...

Μαρία Γασπαράτου