Στη σιωπή των χαμένων ονείρων...

Στη σιωπή των χαμένων ονείρων
πνίγεται το τραγούδι των πουλιών...
Μη ψάχνεις μουσικές...
Πάγωσαν μια μέρα του Απρίλη
μ' ένα απρόβλεπτο χιόνι...
Στον κύκλο των χαμένων ονείρων
περιπλανιέται ακόμα εκείνη η άνοιξη...
Μες στην παγίδα τους πως θες
ν' ανθίσουν τριαντάφυλλα...
Τσάκισαν οι πεταλούδες τα φτερά τους
σε φονικά συρματοπλέγματα...
Φυλακισμένα τα πουλιά
ποτέ δεν έφτασαν στο δικό μας Νότο...
Μη περιμένεις την άνοιξη...
Ποτέ ξανά δεν θα 'ναι ίδια...
Πάντα θα λείπουν κομμάτια...
Παγιδευμένα στη σιωπή
των χαμένων ονείρων...
Θα έρχεται με δεκανίκια...
Θα ζητιανεύει λίγο ήλιο
απ' το επερχόμενο καλοκαίρι...
λίγο χρώμα από κάποιες μαργαρίτες
που φύτρωσαν λαθραία
σ' ένα κάμπο ξερό...
κάποιο κελάηδημα
που θα φέρνει τυχαία ο άνεμος
από μακρινές πολιτείες...
Κι εσύ μόνος θ' αναρωτιέσαι
που έκανες λάθος...
Κι εγώ μόνη θ' αναρωτιέμαι
Τι έφταιξε;
Πως παγιδεύτηκε κι έμεινε η άνοιξη μισή...
Πως φυλακίστηκε και το δικό μας όνειρο
μες στη σιωπή...
μέσα στον κύκλο των χαμένων ονείρων...

Μαρία Γασπαράτου