Η γιορτή...

Στον απόηχο της γιορτής φάνηκες...
Άργησες...
Μου είχες τάξει ένα χορό...
Ξέχασες...
Έπαψαν τα όργανα...
Φεύγει η μπάντα...
Στρωμένο ακόμη το τραπέζι...
Μπουκάλια άδεια...
Σταγόνες από κόκκινο κρασί...
λεκέδες στο λευκό τραπεζομάντηλο...
Το αίμα μιας νεκρής γιορτής...
Τη σκότωσες χωρίς να την αγγίξεις...
Ποτέ δε φεύγουν κάποια σημάδια...
Έμεινα μόνη...
Πυρπολημένο μοιάζει το τραπέζι...
Κι εσύ στην πόρτα κερδίζεις χρόνο...
Προετοιμάζεσαι...
Δε σε κοιτάω...
Νιώθω να πλησιάζεις...
Κεραυνός το άγγιγμα σου...
Το βλέμμα μου στο πάτωμα...
Αστράφτουν νωπά τα δάκρυα...
πέταλα ασημένιων λουλουδιών...
δώρο σε μια νύχτα καταδικασμένη...
Καλύτερα να φύγεις...
Τελείωσε η γιορτή...
Σταμάτησε η μουσική...
Έφυγε η μπάντα...
Είναι αργά πια για κείνο το χορό...