Ποτέ ξανά...

Ποτέ ξανά για σένα...
Ούτε ένα δάκρυ...
Ούτε μια σκέψη...
Καμιά σκιά δική σου
περαστική...
απ' των ματιών μου τους καθρέφτες...
Ποτέ ξανά για σένα...
Κανένα όνειρο
στης νύχτας μου
τους μακρινούς περιπάτους...
Κανένα βήμα που να με φέρει πιο κοντά...
Ποτέ ξανά για σένα...
Καμιά μελαγχολία
στ' απομεσήμερα του φθινοπώρου...
Καμιά υποψία θλίψης
στη χειμωνιάτικη βροχή...
Ποτέ ξανά για σένα...
Ούτε παράπονο
που όσα είπες πως θα έρθουνε
δεν ήρθαν...
Ούτε θυμός κανένας
που δε σου λείπω πια...
Ποτέ ξανά για σένα...
Ούτε αναστεναγμός...
Ούτε συγκίνηση...
Ούτε η μοναξιά μου
θα 'χει το χρώμα σου...
Ούτε η σιωπή μου
θα ψιθυρίζει τα λόγια σου...
Ποτέ ξανά για σένα...
Καμία λύπη...
Καμιά ελπίδα...
Καμιά μελωδία δε θα μουρμουρίσω...
Κανένα στίχο δε θα τραγουδήσω...
Ούτε μια λέξη για σένα...
Ποτέ ξανά...
Ποιόν κοροϊδεύω;
Μόλις σου έγραψα ένα ποίημα...

Μαρία Γαπαράτου