Απόψε...

Ψυχορραγεί ο έρωτας στα μακριά μαλλιά μου...

Ξένο το χάδι σου...

Το άγγιγμα σου μαχαιριά...

Μια ανάσα πριν το τέλος αυτό το βράδυ...
Με τρομάζει η σελήνη...
Τεράστιος δίσκος που φλέγεται...
Θα κάψει τη νύχτα...
Μαζί της κι εμάς...

Κλείσε τις κουρτίνες...

Να κρυφτεί το φεγγάρι...

Αυτή η φωτιά μες στα μάτια σου
μοιάζει με θάνατο...

Ας μη μιλήσουμε...

Ότι κι αν πούμε...αγκάθι στην ψυχή...

Μες στα ποτήρια το κρασί έγινε αίμα...

Θα μεταλάβουμε με ευλάβεια το χωρισμό...

Θα μπεί στην ψυχή μας...θα την ποτίσει..

Θα μας αλλάξει...

Τίποτε αύριο δεν θα 'ναι ίδιο...

Οδυνηρή μετάλλαξη...

Θα ξημερώσει ένα γκρίζο πρωί...

Θα είσαι αλλού...

Θα μαζεύω κομμάτια...

σε μια άρρωστη μέρα...μ' έναν ήλιο χλωμό...

σε μια βρώμικη πόλη...σ' ένα σπίτι άδειο...

Θα μου λείπεις...

Θα πονάω ...

Θα θυμώνω...

Θα σ' αγαπάω...

Θα σε μισώ...

Θα αγωνίζομαι να καταλάβω...αύριο...
Κι απόψε...

Πένθιμο το τραπέζι...

Αγάπης μνημόσυνο...

Στη μνήμη της πίνουμε...

Μου λείπεις ήδη...

'Αδειασε το μπουκάλι...

Άδειασε η ψυχή...

Στα χείλη συρματοπλέγματα...

Ματώνουν οι λέξεις...

Πεθαίνουν πριν βγουν...

Τα χέρια αρνούνται  αγγίγματα...

Τα βλέμματα αρνούνται να σμίξουν...

Η μέρα αρνείται να ξημερώσει...

Ήδη ο καθένας αλλού...

Έφτασε η ώρα...
Απόψε...

Τελειώσαμε...

Μαρία Γασπαράτου