Η παγωνιά δεν αντέχεται...

Θ' ανάψω το τζάκι απόψε...

Έπιασε κρύο...

Σ' αυτό τον τόπο η παγωνιά δεν αντέχεται...

Θα ρίξω για προσάναμμα τις αυταπάτες... 

Τις σειρήνες 

που μ' εξαπάτησαν...

Δε φταις εσύ...

Φταίω εγώ που ονειρεύτηκα λάθος...

Θ' ανάψει μια μικρή φωτιά...

Πολύ μικρή...τι να μου κάνει...

Σ' αυτόν τον τόπο η παγωνιά δεν αντέχεται...

Θα ρίξω μέσα ένα φθινόπωρο...

Εκείνο που έχασα...

που πριν αρχίσει ήρθε ο χειμώνας...

Φύλλα ξερά...

Κλαδιά γυμνά...

Ψυχή στεγνή...

Ζωή ξύλινη...

Θα ζωηρέψει η φλόγα...

Όμως δεν θα'ναι αρκετή...

Σ' αυτόν τον τόπο η παγωνιά δεν αντέχεται...

Θα μουγκρίζει η φωτιά...

Θηρίο που πεινάει για κατεστραμμένα 

κομμάτια ζωής...

Θα της τα δώσω...

Βράδια μοναξιάς...

Πρωινά θλιβερά...

Μέρες δίχως όνομα...

Τετάρτες...

Κυριακές...

Δευτέρες...

Ίδιες...

Άδειες...

Ατέλειωτες... 

Μάταια προσμονή...

Προσδοκίες που διαψεύστηκαν...

Ελπίδες που ναυάγησαν...

Θα φουντώσει η φωτιά...

Μα όχι αρκετά...

Σ' αυτόν τον τόπο η παγωνιά δεν αντέχεται...

Θα ρίξω τέλος το χαμόγελο σου...

Τα κατασκευασμένα βλέμματα...

Τα ψεύτικα σήματα...

Τα λάθος μηνύματα...

Την προδοσία... 

Τη φυγή σου...

Ωραία θα γίνει η φωτιά

σαν ρίξω μέσα τη φυγή σου...

Θα τη βλέπω να καίγεται...

μαζί της κι εσύ...

μαζί κι η ζωή μου με σένα...

Ωραία θα καίει η φωτιά...
Θα γίνει στάχτη ο πόνος...
Θα γίνει στάχτη η ζωή...
Θα ξαναγεννηθεί...

Θα ζεσταθεί επιτέλους αυτός ο τόπος...

Μαρία Γασπαράτου

.