Καράβι ακυβέρνητο...

Άλλη μια νύχτα με άγριο καιρό...

Δίχως πυξίδα του μυαλού τα ταξίδια...
Χωρίς οδηγό...
Τον έλεγχο χάνω...
Πηγαίνω σε μέρη που κάποτε αρνήθηκα...
Σε ψάχνω
Σε βρίσκω...
Σε χάνω...
Σε θέλω...
Σε διώχνω...
Τρελαίνομαι...
Καράβι ακυβέρνητο μυαλό και ψυχή...
Ταξίδια ανώφελα...ανόητα...άσκοπα...
Κανείς στο τιμόνι...
Στο χάος πηγαίνω...
Στο τέλος...
Στο τίποτα...
Στο δικό σου ταξίδι...
Κι εσύ πουθενά και παντού...
Ελέγχεις τα πάντα...
Ορίζεις τους χάρτες...
Προστάζεις ανέμους...
Διαλέγεις λιμάνια...
Βυθίζεις τις άγκυρες...
Σηκώνεις πανιά...
Πώς να ξεφύγω που είσαι η θάλασσα
κι είναι η ψυχή μου καράβι...
Ταξιδεύει ακυβέρνητη στα βαθιά σου νερά
κι η αγάπη σου φάρος που ποτέ δεν ανάβει...

Μαρία Γασπαράτου