Αυτό το λιμάνι...

Άδικα περιμένεις...
Είμαι από κείνες που δεν γυρίζουν...
Σ' αυτό το λιμάνι δεν πιάνουν πλοία...
Οι άνεμοι είναι σαρωτικοί...
Πριν φτάσουν στην προβλήτα
ναυαγούν τα καράβια...
Αυτό το λιμάνι το διάλεξα...
Να με κρατήσει μακριά...
Να μη γυρίσω...
Να μην υποκύψω σε πλάνα καλέσματα...
Να μην ενδώσω στου μυαλού μου
τα λάθος σήματα...
Σε νεκρωμένες εικόνες
του χτες... βρικόλακες που
ζητούν την ψυχή μου...
Εδώ είναι ανελέητος ο καιρός...
Δεν πνέει ο Πουνέντες...
ο Μαϊστρος...η Όστρια...
Αυτό το λιμάνι το διάλεξα...
Είμαι από κείνες που δεν γυρίζουν...
Άδικα περιμένεις...
Δεν θα 'ρθω...
Εδώ δεν πιάνουν καράβια...
Τα ανεμολόγια άχρηστα...
Φυσάει μόνο Σιρόκος...
Σηκώνει σκόνη...
Τα πλοία χάνονται...
Βουνά τα κύματα...
Άγρια θάλασσα...
Καταπίνει τον πόνο...
πνίγει τη νοσταλγία...
Η αγάπη βουλιάζει...
Οι ελπίδες βυθίζονται...
Δεν υπάρχει δρόμος...
Δεν υπάρχει τρόπος...
Δεν υπάρχει συγχώρεση...
Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία...
Χάθηκαν όλα στη σκόνη...
Μαζί τους κι εσύ...
Μαζί κι όσα ζήσαμε...
Μαζί κι η αγάπη...
Αυτό το λιμάνι το διάλεξα...
Είμαι από κείνες που δεν γυρίζουν...
Άδικα περιμένεις...
Ο φάρος έσβησε...
Ο φαροφύλακας πέθανε...
Τα πλοία ναυάγησαν...
Δεν υπάρχει επιστροφή...

Μαρία Γασπαράτου