Χάνονται οι άνθρωποι

Χάνονται οι άνθρωποι αγάπη μου...
Μέσα στα "σ' αγαπώ" που πια δεν λένε...
Παιδί εγκαταλειμμένο ο έρωτας
εκλιπαρεί για μια αγκαλιά...
Μαραίνονται τα "σ' αγαπώ" τους...
σαν ξεχασμένα λουλούδια σε άνυδρο χώμα...
πεθαίνουν...
Μη σταματάς να μου μιλάς...πόσο φοβάμαι...
Χάνονται οι άνθρωποι αγάπη μου...
μέσα σε αγκαλιές ηλεκτροφόρες...
άδειες φωλιές...χέρια ορφανά
σαν τα γυμνά κλαδιά των δέντρων το χειμώνα...
χωρίς ζωή...σχεδόν νεκρά...
Αγκάλιασε με ...πόσο φοβάμαι...
Χάνονται οι άνθρωποι αγάπη μου...
σ' ένα παρόν που πληγώνει...
με βλέμματα μονίμως στραμμένα στο χθες...
Αγάπης στιγμές παρελαύνουν
μπροστά απ' τα κουρασμένα μάτια τους,
με ξεφτισμένες σημαίες
και ερωτικά συνθήματα ξεθωριασμένα...
Μη κουραστείς να με κοιτάς...
πόσο φοβάμαι...
Χάνονται οι άνθρωποι αγάπη μου...
μέσα σε σιωπές σε μυστικά και λάθη
Δεν ονειρεύονται...δε χαίρονται...
δεν προσπαθούν...
Δε ζούνε...
Κράτα με πιο σφιχτά...
Μες στη φιλόξενη αγκαλιά σου να μείνω...
άσε με..μες στη φωνή σου να υπάρχω...
ανάσα απ' την ανάσα σου να παίρνω...
να μη φοβάμαι...
στο "σ' αγαπώ" σου να χάνομαι...