Άνοιξε ένα παράθυρο

Θέατρο η πόλη...
Χιλιοπαιγμένα έργα ζωής...
τόσο προβλέψιμα κι αναμενόμενα...
Οργιάζει η πλήξη
πίσω από τραβηγμένες κουρτίνες...
μέσα σε σφραγισμένα στόματα
και πνιγμένες φωνές...
Μπροστά από οθόνες μονίμως ανοιχτές...
βλέμματα υπνωτισμένα...
κοιτάμε και δεν κοιτάμε...
ακούμε και δεν ακούμε...
ονειρευόμαστε μέσα σε ξένα όνειρα...
ζωή δανεική από ανόητες σαπουνόπερες...
κατασκευασμένες επιθυμίες
πάνω σε ηλίθια πρότυπα...
Κάπου σε μια γωνιά η ψυχή
αγωνίζεται ν' ανασάνει...
παραγεμισμένη από εικόνες απρόσιτες...
γεμάτη συναισθήματα υποκινούμενα
από παραπλανητικά ερεθίσματα...
Πόσο είναι λάθος όλα...
Παγιδευμένοι σε αδιέξοδους δρόμους
με αγκυροβολημένα βλέμματα
σε ψεύτικους ορίζοντες
αναζητούμε την ευτυχία...
Προσπάθειες ατελέσφορες...
εξοντωτικές...μάταιες...
Κοίτα...
Ο θάνατος αποχωρεί ηττημένος...
Η φύση ξαναγεννιέται...
Η ζωή περιμένει...
Σπάσε τα δεσμά σου...
Σπάσε τα κάγκελα από τις μίζερες
αποπνικτικές φυλακές σου...
Μην ψάχνεις μακριά...
Άνοιξε απλώς ένα παράθυρο...
να μπει η άνοιξη μέσα...