Όχι δεν είναι αργά...

Δάκρυα διαμάντια στα μάτια σου
για όλα του κόσμου τ' άδικα...
Ακριβό περιδέραιο
στης ελπίδας τον τρυφερό λαιμό...
Κι ο αναστεναγμός σου για
όλα της γης τα παράλογα
γλυκό αεράκι...
ούριος άνεμος...
πανιά φουσκώνει σε μια
χρόνια τώρα
ξεχασμένη αντίσταση...
Ο λυγμός σου πολέμου ιαχή...
Το μαντήλι σου λάβαρο...
Ίσως και να μην είναι αργά
για όνειρα...
Όχι δεν είναι αργά...
όσο υπάρχουν ακόμα
κάποιοι τρελοί...ρομαντικοί...
που ψάχνουν για σπίθες φωτιάς
σ' ένα κόσμο γεμάτο από στάχτες...
Που στα ερείπια και στη καμμένη γη
αναζητούν
κάποιο που σώθηκε λουλούδι...
Ίσως και να μην είναι αργά
για όνειρα...
Όχι δεν είναι αργά...
όσο υπάρχουν ακόμα
κάποιοι αμετανόητοι...
παράταιροι...ονειροπόλοι
που ήρθαν θαρρείς από άλλη εποχή...
κι επιμένουν...
την ψυχή τους να μη την πουλούν
σ' ένα κόσμο που όλα αγοράζονται...
Στο βλέμμα σου το 'δα...
στα δάκρυα διαμάντια...
στον αναστεναγμό και στο παράπονο...
Ίσως και να μην είναι αργά
για όνειρα...
Όχι δεν είναι αργά...
όσο υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα κλαίνε...